Modern Üniversiteler, İşsizlik Sorununun Saklandığı Park Alanları

 “… ‘İNSAN’ OLDUĞUNUZU HATIRLAYIN. GERİYE KALAN HER ŞEYİ UNUTSANIZ DA OLUR.”^[2]

Diyeceklerime “Nereden” ve “Nasıl” başlamalıyım?

Ya da 70’lerine merdiven dayanmış, “E-Nabız”da “Yüksek Risk Grubunda” notu düşülmüş birisi olarak “Sizlere diyecek neyim olabilir” ki?

Hayır, benim diyecek bir şeyim yok; olamaz da…

Lakin Oscar Wilde’ın, “Bu dünyada elde tutmaya değecek tek şey de gençliktir,” ya da Victor Hugo, “Gençliğe, yaşlılıktan çok hürmet etmeliyiz,” veya Friedrich Schiller’in, “Gençlik düşlerinizi koruyun,” uyarısına büyük değer biçmemden ötürü beni buraya, aramıza getiren filinta endam gençliğimin DEV-LİS’ten DEV-GENÇ’e uzanan seyr-ü seferinden birkaç şeyi aktarabilirim sizlere…

İlk aklıma gelen; takriben 50 küsur yıl öncesinden, “Biz DEV- GENÇ militanlarıyız. Laf ebesi ukalâ AYDINLAR KULÜBÜ değiliz… Görevimiz DEV-GENÇ’i; siyasal örgütümüzün yaratılması için fabrikalar da, köylerde yoğun eyleme geçirmektir,”^[3] haykırışı çınlıyor hâlâ kulaklarımda…

Üniversite Öğrencileri Ne İstiyor?…

Parlamenter sistemle yönetilen bir ülkede gençliğin, korkuyla, disiplin cezalarıyla, polis gücüyle susturulamayacağına biz 68 kuşağı olarak tanık olduk. Yapılan her baskı, her haksızlık yeni olayları körükler, konuşan ve direnen öğrenci sayısı kar topağı gibi giderek büyür. Yirmili yaşların gençliği her zaman idealisttir. Bedeni zayıf da olsa yüreği güçlüdür, gözü karadır.

Üniversite öğrencileri, eylemleri ve talepleriyle yıllar sonra ilk kez gündemde yer almaya başladı. Yazılı basında özellikle TV kanallarında konu daha çok Ankara Üniversitesi’nde yaşanan “yumurtalı protesto” boyutuyla ele alınmakta, yalnız bu eyleme bakılarak konu farklı alanlara çekilmektedir. Öğrenci olaylarını doğru okuyabilmek için fotoğrafın bütününe bakmak gerekir.