Kazanacağız…

Kazanacağız…

Er-geç…

Ve mutlaka biz kazanacağız…

Çünkü bizim şarkılarımız var; şarkılarımız çaldığında “Kırmızı gülün alı”, “Denizlerin kumu” oluruz… “Ağrı Dağı’nın eteğinde uçan güvercin”, “İstanbul sokakları”nda sızlanırız…

Olmadı “Akşamın olduğu yerde” bekleriz, “Sarı gelin”imiz var bizim…

Hasret duyarız:

“Özledim teninin kokusunu özledim.”

Olmadı usta…

Bir çığlık atarız ki:

“Görecek günler var daha…”

*

Kadınlarımız var…

Asla arkadan gelmezler, yanımızda yürürler ellerini tutmamız için… Düşecek olursak tutup da kolumuzdan kaldırsınlar diye bizi kadınlarımız…

Yürekleri mangal gibi…

Birer sıcak yurt gibidir dizleri, nefesleri okur-üfler yüzümüze, başımızı omuzlarına yaslarız…

Arkadan yürümez bizim kadınlarımız…

*

Er-geç biz kazanacağız…

Çünkü bizim dans eden çocuklarımız var…

Biz, onlara ışığa doğru yürümeyi öğrettik… Okul bahçelerinde, erkek-kız el ele ve aydınlara doğru koşacaktır çocuklarımız…

Onların sesi az geldiğinde…

Biz bağıracağız…

*

Teslimiyet, biat, kadercilik bize göre değil hafız…

İlim, bilim, mantık, fikir isteriz…

Tanrı’nın tutup da nimetlerini, şu düzenbazların eliyle bize göndermeyeceğini bilecek kadar aklımız var…

Karanlığı sevmeyiz biz…

Çöktüğünde üzerimize zindan karası, belki biraz bocalarız ama… Marşımız var bağıracağız:

“Güneş ufuktan şimdi doğar…”

Eğer; hak haksızlıktan yüce, sevgi nefretten üstün, aydınlık karanlıktan güçlüyse…

Çaresi yok usta…

Biz kazanacağız…

_________________________ Bekir Coşkun / Cumhuriyet