Kumdan Kaleler…

Büyük bir tuvalim olsa, üzerine duygularımın bütün renklerini boyasam, düşüncelerimin bütün şeklini çizsem. Beni ben yapan ne varsa, birer birer aktarsam. Değişik bir duygudur sevmek, birini hayatına aldığım zaman her şeyin değişir. Hayata bakış açın, davranışların, isteklerin, beklentilerin ve hayallerin. Yaşamın sadece hayatına aldığın kişiye göre şekillenmeye başlar. Onunla üzülür onunla ağlar onunla eğlenir onunla gülersin. Başlangıçta kısa anlarda ki beraberliklerle yetinebilirken, süre geçtikçe bu anlar yetmez olur daha fazlasını istemeye başlarsın. Rüya gibi yaşadığın güzel anların biteceğinde, büyünün bozulacağından hep korkarsın. Düşündükçe ürperir için, üşür, titrersin o anlarda. O bir adım geldikçe sen iki adım gidersin, yorsa da seni umursamazsın, karşılığını göreceğini zannederek devam edersin. Sonunda bir bakarsın ki rüya bozulmuş, hep taviz veren, onun için gayret sarf eden, bir şeylerden vazgeçen ve aslında kalbinin istediğini düşündüğün şey uğrunu, mücadele ettiğini düşünerek yıpranan ve maalesef en büyük kaybın olan zamanını harcayan sadece sen olmuşsun. Sen kendini onunla özdeşleştirmişsindir fakat o kendini seninle değil. Bu yüzden kendine çok şey vermemiştir ki ancak verdiği kadar sevebilir seni. Aldığı her sevgi zerreciği ise onun kalbini değil egosunu beslemiştir. Kelebeğinki, ise sadece kısa bir düştü tıpkı kısa ömrü gibi…
Ya sonrası sadece zaman öldürmek için yine başkalarını hayatına sokmaya çalışır. Çünkü egosunu besleyen hayat kaynağını tekrar geri ister. Bir nevi içinde ki anlamsız boşlukları doldurmaya çalışır. Sanal âlemde yüzüne taktığı maskeyle egosunu tatmin etmeye devam eder. Hiç tanımadığı insanlardan adeta sevgi sözcükleri dilenir. Yanlış yerlerde, yanlış yüzlerde ve yanlış bedenlerde anlamsız boşluklarını doldurmaya çalışırken tekrar mutsuzluğa doğru yol alır. Oysaki sevgide emek ve zaman gerekli bunları bilerek yaşamalı. Yanlışları görüp doğruları bulmak sadece tüketmek değil üreterek, beraber aynı yolda yürüyerek, sevgiye sahip çıkılmalı. O zaman anlam kazınır her şey savaşmadan aşk neye yarar ki…
Bir başka insanın dünyasını yıkmak affedilecek bir şey değildir. Bu ne ye benzer biliyor musunuz? Deniz sahilinde durmadan kumdan kaleler yapan, sonrada bir vuruşta gülerek yıkıveren çocuklara. Herkesin kendine mükemmel bir kişilik yaratması o kadar basit ki. En acı gerçeğin bile, en güzel yalandan üstün olduğunu her zaman hatırlamak lazım. Unutmamalı ki, uzun vadeli dürüstlük her zaman galip gelir…