Zirve…

Bazı insanlar vardır, bir anda hayatlarınıza girerler. Onların hayatlarınıza bir anda girmesinden şüphelenirsiniz ama yine de yapacak bir şey yoktur, çünkü onlar artık hayatınızın ta içinde, ta ortasındadırlar, hayatınızın merkezi olmuşlardır.

Güçlüdür gelişleri, duyguları güçlüdür, tutkuludurlar, doyumsuzdurlar, enerjileri o kadar yüksektir ki çok hızlı zirve yaparlar. Siz daha yarı yola gelememişken onlar çoktan zirveyi yapıp, geriye dönüyor olurlar. Heyecanları bitmiştir, dönüş yolundadırlar. Bir an önce o dağdan kurtulmak, evlerine varmak ve dinlenmek isterler, yorgun argın, bitkin, bıkkın ve sıkkındırlar.

Onlar zirveden dönerken sen hala dağın yarısındasındır ve henüz zirveni yapamamışsındır, üstelik dönenlerden dolayı mutsuzluğa, umutsuzluğa kapılmışsındır, korkuyorsundur da… Yalnız yapmak istemezsin zirveni, bir anlamı yoktur. Bu anı birileriyle paylaşmak istersin ama yalnızsındır artık. Geri dönmeyi düşünmeye başlarsın. Ama oraya kadar gitmişken, geri dönmek mantıklı da gelmez. Bir an önce çıkayım zirveye dersin, hızlanırsın sen de ama bu sefer de gücün yetmez. Nefesin daralır, ciğerlerin acır, dizlerin istem dışı kırılmaya başlar, bacakların titrer. Gözlerinden yaş akmaya başlar. Silersin bir daha akar, silersin bir daha akar… Sonra oturup bir taşın üzerine bağıra bağıra ağlamak istersin. Bağıra bağıra ağlamak…

Zirveyi yaparsın ama senin zirven onlarınki kadar güzel olmaz, heyecanlı olmaz… Senin paylaşacak kimsen yoktur, kalmamıştır. Öyle sinik, silik bir zirvedir işte, bir an önce geri dönmek istersin…

Sen belki de inişlerde iyisindir, hızlısındır. Hızla inersin dağdan, koşa koşa… Dallar, dikenler bacaklarını yırtsa da önemsemezsin. Sonunda zirvesini senden daha önce yapmış olanlara yetişirsin, nihayet bir aradasınızdır yine… Ama onlarla artık paylaşacak bir şeyin kalmamıştır ve hızlanırsın yeniden, bırakırsın onları geride…

Nihayetinde bir kez daha evine dönmüşsündür şimdi artık yatıp dinlenme zamanıdır.
Saygılar Gloria…:)