TÜRKİYE’DE İKTİDAR ve DİN…

Türkiye; 1946’da çok partili hayata geçişle birlikte, tüm liderler ve partiler, oy kaygısı ve iktidar hırsıyla dindar halkı kullanmışlardır. Dindar halkı etkilemenin en kolay yolu olarak da sürekli imam hatip okulu açmayı seçmişlerdir. İktidarlar bilim toplumu yerine din toplumu yönetmeyi tercih ederler. Burada lider açıkça ifade etmese de, bir şekilde tanrının ve peygamberin talimatlarını ileten vasıta konumundadır.Yani icraatlarından sorumlu değildir. O sadece emirleri yerine getirmektedir. Tanrı ve peygamberin emirlerinin tartışılamayacağı gerçeğini de göz önüne alırsak, halkın da iktidarın icraatlarına kayıtsız şartsız uyma durumu ortaya çıkar. İktidarlar bilim toplumu yerine din toplumu yönetmeyi tercih ederler. Çünkü bilimsel düşünce yapısı ile din ağırlıklı düşünce yapısı birbirinden çok farklıdır. Bilime ve bilimsel düşünceye inanan insanlar soru sorar, yapılan işlerin nedenlerini araştırır, hurafe ve dogmadan uzak durur, gerçeklere ulaşmaya çalışır. Din ağırlıklı düşünce yapısında ise mutlak bir teslimiyet vardır. İktidarların halkı sürekli yönlendirmeleri sonucunda da dinin ve kuran-ı kerim’in dışına taşmış, hurafe ve dogma ile tıka basa dolu, günümüz türkiye’sindeki yapı ortaya çıkar.

Bu garip iktidar hırsı sonucunda, genç neslin önemli bir bölümü kasıtlı olarak cahil bırakılmıştır. Yüzbinlerce genç açık öğretim gibi bir garabet kullanılarak heba edilmiştir. İlerde, sermaye ve iktidarın sahipleri olarak düşünülenler, gerçekten bilimsel ve çağdaş düşünce yapısı ile eğitilmişlerdir. Ancak bu seçilmişlerin de kafasına ilk yerleştirilen imaj, yönetecekleri toplumun olabildiğince gerçeklerden uzak tutulmasıdır.

________________ http://www.bildirgec.org/yazi/iktidar-ve-din