ŞİİR…

____________________________________________

“Vaiz… Deme cehennemin ateşi

Çıkar bilmem kaç bin odundan

De ki, vardır bir güzellik güneşi

Doğmuş bizim aşkımızın od’undan

De ki, vardır Tûba diye bir ağaç

Kökü gökte, gönüllerde dalları..

Yemişinden yedi ruhum, değil aç

Bütün sevgi, şefkat onun dalları

Vaiz… muhabbeti şerheyle

Ben aramam, şeytan nedir, melek ne

Erenlerin esrarından söz söyle

Seven kimdir, sevilen kim, sevmek ne?

Beni cennet vadi ile avutma

O kalbimdir, çünkü sevgi elidir

Cehennemin azabıyla korkutma

Korku nedir bilmez gönlüm, delidir.”

____________________________________________

“Küresel kapitalizm imgeler alanını, yani sanatsal alanı da sömürgeleştirmiş bulunuyor. Ama şiiri hâlâ sömürgeleştiremedi ve Pazar Ekonomisi’ne eklemleyemedi. Magazinel edebiyat basını, şiiri hâlâ manşet yapamıyor ve ayağa düşüremiyor. Nietzsche ‘çekiçle felsefe yapmaktan’ söz etmişti.

“Şair, hâlâ çekiçle yazabiliyor”